جاده جنگ – جلد چهارم

توضیحات محصول

نمای دور:منصور انوری: کوشیده‌ام نگارش رمان را در چند خط دنبال کنم. اعتقاد دارم کارهای یک‌خطی چندان نمی‌توانند کشش داشته باشند و به‌‌‌ویژه برای آثار طولانی، نیاز به پیرنگی چند خطی داریم که بتوان شخصیت‌ها و ماجراها را به‌خوبی پرورش داد. البته این برش‌های موازی تنها به کار تعلیق نمی‌آیند، بلکه به یاری آن‌ها می‌توان مسائل بیشتری را مطرح کرد؛ چنانکه زاویه دید اول شخص در بسیاری از مواقع برای روایت رمان نارساست و با دیدگاه دانای کل می‌توان مسائل، صحنه‌ها و ماجراهای بیشتر، گسترده‌تر و بهتری را ارائه داد. از سوی دیگر، بستر تاریخی که به راست‌نمایی شخصیت‌ها می‌انجامد، خود ایجاد کشش می‌کند. به جز این‌ها، مواردی دیگر همچون ماجرایی عاشقانه یا حوادثی شورانگیز و مهیج- مانند داستان تک‌تیراندازی به نام «مرگان» که یک تنه به مدت 9ساعت در تنگه‌ای راه متفقین را می‌بندد- در کتاب گنجانده شده که تصور می‌کنم رغبت خواننده را در پی داشته باشد. از کتاب: پتروویچ در مقابل فاطمه زانو خماند و دو شانه او را با دست گرفت و تکان داد و گفت: « از والیا برام بگو.. از دوستت… از دوستی که اسمش والیاست. اون کیه؟ کیه؟ ها؟ به من بگو اون کیه؟ … تو می‌دونی که من یه دختر به سن‌وسال تو دارم و اسمش والیاست. خودم این رو بهت گفته بودم…خوب یادمه که تو پرسیدی و من بهت گفتم.» و چنان با نگاهش به رحمانف توپید که او بی‌اختیار جنبشی کرد و از وی فاصله گرفت.صفحه 247