امام خویش را بشناس

توضیحات محصول

ضرورت وجود امام چیست؟ امامان چه جایگاهی در نظام آفرینش دارند؟ امامت یکی از اصول مذهب تشیع است. در اسلام بحث امامت جایگاه ویژه‌ای دارد. تا جایی که پیامبر اسلام فرموده‌است: هر کس بمیرد در حالی که امام خویش را نشناخته، به مرگ جاهلی از این دنیا رفته‌است. از میان کل مسلمانان، شیعیان اهمیت ویژه‌ای به بحث امامت داده‌اند. آن‌ها جانشینان پیامبر را دارای مقام و شرایط خاصی می‌دانند. به نظر شیعیان، امامت، ادامه نبوت است. در نتیجه آن‌ها امام را مانند پیامبر مسئول هدایت و رهبری جامعه می‌دانند. کتابامام خویش را بشناسیک دوره امام‌شناسی است. حجت الاسلامعباس رحیمیدر این کتاب با نگاهی نو به بحث امامت پرداخته‌است. ایشان در این کتاب که برای جوانان نگارش یافته، رعایت اختصار را کرده‌است. در عین حال مطالب مهمی راجع به بحث امامت در آن مطرح و بررسی شده. کتاب امام خویش را بشناس در هشت مقام تدوین یافته‌است: این مقام به دنبال پاسخ به این سوال است که : چرا باید در رابطه با امامت بحث و تحقیق کرد؟ به تعبیر دیگر ضرورت وجوب شناخت امام در این مقام بررسی می‌شود. این مقام به جایگاه امامت در نظام آفرینش پرداخته. آیا مقام امامت از نبوت بالاتر است؟ جایگاه امام در این عالم آفرینش کجاست؟ این‌ها نمونه پرسش‌هایی است که در این مقام به آن پاسخ‌داده خواهدشد. مقام سوم در پی توضیح تاثیر امام در نظام آفرینش هست. نبود امام چه آسیبی به نظام آفرینش خواهد زد؟ چهارمین مقام به نقش امام در نظام تشریع میپردازد. نظام تشریع به معنی مجموعه قوانین خداوند برای انسان‌ها است. به تعبیر دیگر این فصل به نقش امام در دین می‌پردازد. این مقام تاثیر و نقش امام در هدایت افراد بشر را بررسی‌کرده است. آیا بدون امام هدایت انسان‌ها امکان‌پذیر است؟ امام چه ویژگی‌هایی دارد؟ نشانه‌های امام چیست؟ این پرسش‌ها موضوع اصلی مقام ششم از کتابامام خویش را بشناساست. با توجه به آن‌که در زیارت‌نامه‌های ائمه، معارف مهمی نسبت به ایشان وجود دارد، این فصل به بررسی این معارف اختصاص‌یافته است. مهم‌ترین زیارتی که در این فصل مورد بررسی قرار میگیرد، زیارت جامعه کبیره خواهد بود. این بحث نیز به تعداد امامان پرداخته و اشاره‌ای به بحث ظهور حضرت مهدی خواهد داشت. امام تنها پناه‌گاهی است که پناهنده‌اش را خوب نگه می‌دارد و در برابر حوادث خُرد کننده، مانند دژی مستحکم از او محافظت می‌کند. در وصف امام آمده است: «اَلکَهفِ الحَصین»؛ امام پناه‌گاه نگه‌دارنده است.