عروسی در باران

توضیحات محصول

دراین داستان ها در عین تفاوت فضا و منظر، با شخصیت هایی روبرو می شویم؛ معمولی، بی ریا و باصفا، که ساده اند و شگفت؛ آدم هایی که در عین ساده بودن ، عمق دارند. اهل حکمت اند و عرفان ؛ شاید سالی یک صفحه کتاب هم نخوانند اما معرفت باطنی آنها، آدم را حیران می کند. برشی از کتاب عروسی در باران نشسته‌ام روی سبزه‌ های کنار رود و تکیه‌ام به تنه ی درخت انار است. توی روشنی زلال آب، به عکس خودم نگاه می‌کنم؛ به انارها، که خون‌رنگ‌اند و چاک‌چاک. به آسمان سبز، که انگار یک تکه از آن، ماسیده به ته رود. چشمانم مثل دو ماهی سیاه کوچک، در شکن های آب، شناور مانده و دو گوشه ی پلک هایم کِش آمده. پیراهن سپید ابریشمی‌ام توی آب روان، کشاله می‌آید. «اینجا باغ لاله است!» این را به محض ورود، یکی از دو بانوی همراه، به من گفته بود. دروازه ی بزرگ نیلوفری، وقتی که پشت سر ما بسته شد و تو آمدیم، دست سپید و کشیده‌اش را با اشاره به دورها… بلند کرد و در‌حالی‌که باد ملایمی توی آستین پیراهن گشاد و عبا‌ مانندش که رنگ آبیِ داشت، موج می‌انداخت، گفت: توی باغ لاله، همه دوستان تواند. کسانی که اینجا می‌بینی، جزو پاک‌ترین و والاترین انسان هایند. دشمنانت را به اینجا راهی نیست. پس با خیال راحت، با همسایه‌هایت، با کسانی که می‌بینی، محشور باش… .